Ik heb alles en toch voel ik me niet gelukkig
’s Morgens opstaan, rondom mij kijken, een diepe zucht. Ik sleep mezelf naar de badkamer en terwijl ik in de spiegel kijk, merk ik op hoe slecht ik me voel. Steeds meer grijs zichtbaar, rimpels die steeds uitgesprokener worden, dat buikje dat niet wil verdwijnen. Ik geef vlug een zoen aan mijn man. Een vage glimlach maar toch met de gedachte: ‘Vind jij mij nog aantrekkelijk’?
Na mijn ochtendritueel schuifel ik naar mijn kleerkast en ik staar naar een volgeladen kast en toch vind ik niets om aan te trekken. Ik kies met een diepe zucht mijn outfit van de dag. Iets waar ik me redelijk comfortabel voel en toch waar ik zeker niet te dik mee ben. Ik kom naar beneden en ik neem plaats aan de ontbijttafel, drink mijn koffie en shake. Ik kijk naar buiten en staar naar mijn perfect aangelegde tuin. Wederom een diepe zucht. Door het stijgende lawaai in de keuken, weet ik dat de dag tot leven komt. Een nieuwe dag, een nieuw begin… Ja ja.
Wat scheelt er toch met mij!!! Ik heb alles: een lieve man, kinderen die het goed doen in hun leven, toffe vriendinnen, een zaak die goed bloeit, een kleerkast vol met de nieuwste mode, we gaan op reis, we bezoeken de leukste restaurants en toch…
Een vreemd beest knaagt aan diep mijn binnenste. Ik heb alles en toch ben ik niet gelukkig…
Als ik heel eerlijk ben, is het eigenlijk nog niet zo lang geleden dat ik mij zo voelde. Ik was rot verwend in het leven en toch voelde ik me niet voldaan. Geen geluksgevoel. Niet content. Leeg, een bodemloos vat waar je van alles materieel kon blijven instoppen maar waar ik niet werd door bevredigd.
Toen ik me bewust werd van dit proces, ben ik diep in mezelf in gaan graven. Want het intrigeerde me dat ik zo verwend was in het leven en toch niet was voldaan. Op een heel nuchtere en kritische manier ben ik naar mezelf gaan kijken en het eerste wat er gebeurde is dat mijn innerlijke criticus natuurlijk in gang schoot. Hij schold me uit voor verwend nest en miss nooit content. Maar hier kwam ik geen stap dichter bij de oplossing.
Dus op zoek naar een andere aanpak. Ik ben ten rade gegaan bij mijn vriendinnen en gevraagd of zij dit ook herkenden. Voor een paar was dit fenomeen herkenbaar en een aantal anderen waren nog in de ontkenningsfase. Dus ik was niet alleen, oef! Maar waar kwam dit dan vandaan? Was het de sociale druk ik mezelf oplegde, of omdat ik altijd streef naar meer & beter? Of kwam het door de sociale media en dat ik me dan vergeleek met andere vrouwen die een perfect leven leiden?
Ik kon op zoek blijven gaan naar de oorzaak maar dat loste mijn gevoel van ongelukkig zijn niet op. Dus nieuw actieplan. Ik dacht bij mezelf, Annick, je bent een coach. Coach dan toch jezelf. Ik ben dan maar met mezelf in gesprek gegaan. Heel open en eerlijk! En hoe groot het gevoel van ongelukkig zijn ook was, hoe simpel de oplossing was.
Ik kwam tot de vaststelling dat ik een negatieve bril op had. Ik keek alleen maar naar de dingen die ik niet had. En waar ik me tekort in voelde gedaan. Ik had een diepe focus op gemis en tekort komen. Ik leek me alleen maar te concentreren op de dingen die niet goed liepen. En daar word je niet vrolijk van.
Ik heb me zelf uitgedaagd om mijn bril proper te maken en daardoor te gaan kijken naar wat ik wel allemaal in het leven heb. En ja, hoe eenvoudig dit ook klinkt, het maakt echt een verschil. Door elke dag bewust op te schrijven wat ik wel allemaal krijg, ervaar, of beleef, is mijn hele ingesteldheid beginnen veranderen. Op het einde van de dag ben ik content. Want ik heb een hele boel leuke en aangename ervaringen opgedaan. Ik ontmoet leuke mensen, ik heb toffe klanten, mijn kinderen doen het fantastisch in het leven en mijn man, dat is een schat!
Als ik merk dat ik nog eens aan het zuchten of kreften ben dan heb ik nu de reflex aangeleerd om me de vraag te stellen: ‘Annick, wat is er wel’? Een simpele vraag met een grote impact. Je voelt je instant gelukkig want je focus ligt op de positieve dingen.
Ik daag je uit om een tof schriftje aan te leggen en elke dag af te ronden met op te schrijven waar je content mee bent. En merk gewoon dat er een glimlach op je gezicht verschijnt als je daar aan denkt. En als je ’s morgens opstaat, zijn die rimpeltjes er nog maar oh, who cares? Daar bestaat toch botox voor
Dus zet jij je roze bril op? Of maken we samen jouw bril proper? En gaan we samen op zoek naar wat jou gelukkig maakt!
